Mount Kinabalu
Door: Daniëlle
Blijf op de hoogte en volg Danielle en Niels
17 Mei 2013 | Maleisië, Kota Kinabalu
In onze laatste week zijn we afgereisd naar Kudat, the Tip of Borneo. We hadden het advies gekregen om bij Howard te overnachten dus dat gingen we doen. We zouden in een traditioneel longhouse slapen maar hier werd het dak van vervangen dus kregen we een hutje en dit was echt een jungle hutje. Dachten we dat we in de jungle primitief hadden geslapen…dit was nog vele malen primitiever. Je kon alleen zittend het hutje in door 2 klapdeurtjes en je sliep op een matras met een klamboe erover. Het dak was van palmbladeren en de “vloer” van rotan. Helemaal geweldig!! De toiletten moest je met compost bedekken als je geweest was en douchen deed je onder de sterren! Verder was er nog Fred, de lelijke huiseend die dacht dat hij een hond was en liepen er vele lieve katjes rond die uiteindelijk ook bij ons op bed eindigden :)
Overdag werden we naar het strand en restaurant gebracht en hebben we voornamelijk gerelaxed, gelezen, gesnorkeld en genoten van de rust!
Na dit heerlijke plekje kwamen we terug in KK wat inmiddels als thuis begon te voelen omdat we steeds in hetzelfde hostel terugkeren. Ik heb mijn spullen gepakt want mijn avontuur de berg op begon!!
Woensdagochtend heel vroeg wilde ik de bus nemen naar het Kinabalu Park en Niels de lieve schat is om 6.00 uur met me mee gelopen naar de bussen. Hier bleek de eerste bus pas om half 8 te gaan maar ik kon wel een taxi nemen voor RM80 (dit kost normaal minimaal RM150). Omdat ik stond te overleggen met Niels zakte het naar RM70 (15euro voor een 2 uur durende rit) en heb ik de taxi genomen. Onderweg prachtig Mount Kinabalu al kunnen zien liggen want het was onwijs helder. Jap de taxichauffeur maakte het gezellig met muziek in de auto en om 7.45 uur was ik bij het Kinabalu Park. Registreren bij de ene balie, naar het volgende gebouw om een ander formulier te halen en je gids te betalen. Ik wilde graag de gids delen omdat dit kosten zou besparen maar iedereen leek met een tour te zijn gekomen dus na 20min wachten heb ik besloten het volledige bedrag maar te betalen en een prive gids te nemen. Dit was Moidin en de beste man was lichtelijk trots dat hij mij mocht begeleiden, bleek uit het Malay wat hij met brede glimlach tegen de andere gidsen en later voorbijgangers sprak.
Om 8.30 uur begon de klim naar het Laban Rata resthouse. Dit ligt op 6km van de start en 2373m hoogte. Het was prachtig weer en een beste klim. Natuurlijk gevormde trappen die het heerlijk zwaar maakten voor je bovenbenen en kuiten. Bijna iedere kilometer was er een hutje waar je even kon bijkomen en na kort wat drinken gingen wij steeds weer verder. We hebben een constant tempo gelopen en dat maakte het een fijne klim. Respect voor alle porters die met voorraad (lees: zakken vol rijst en etenswaren) of bouwmateriaal op hun schouders naar boven liepen. Niet eens altijd op schoenen maar gewoon slippers, ongelooflijk, en dan maar RM3 (0,75cent) per kilo betaald krijgen!!
Rondom de 5km vond Moidin het leuk om mij de Paka cave te laten zien waar ze jaren geleden overnachten toen ze net de berg ontdekt hadden. Hij had alleen niet verteld dat dit geen goed pad meer is en dat het overgroeid is met plantage en dus kruip door sluip door was met natte voeten tot gevolg omdat het ook erg drassig bleek! Toch was het een avontuur en ik vond het helemaal leuk!
Helaas door dit uitstapje waren wij natuurlijk iets later dan dat we anders geweest waren en 5min voordat we bij het Laban Rata waren kwam er een hevige regenbui op ons neer. Dikke druppels dus snel regenjas aan, regenhoes over mijn tas maar alsnog door en doorweekt. We hebben in zo’n hutje nog zitten wachten en zijn toen maar naar het Laban Rata gelopen waar ik mijn sleutel voor de dorm (slaapzaal) kreeg. Ik ben eerst even op gaan drogen en bij Glen, een man van 57 uit Nieuw Zeeland, gaan zitten. Hem had ik al een paar keer gezien tijdens de klim en daar heb ik dan ook telkens mee gegeten vanaf toen. We hebben ons zwembad koffie en thee gedronken, letterlijk een zwembad want het was een mok waar je meer dan 2 handen voor nodig had om hem te omvatten!
Toen ben ik gauw naar boven gerend, ja ik kon toen nog rennen, om een bed onderin het stapelbed te claimen :)
Na een koude douche kwam ik weer beneden en waren er net 2 Nederlandse meiden aangekomen waar ik samen met Glen bij aan tafel ben geschoven. Zo begin je alleen en heb je al gauw weer nieuwe vrienden om je heen!
Om half 5 werd het dinerbuffet geserveerd dus hebben we gegeten en daarna ging iedereen naar bed want de volgende ochtend om 2.00 uur moesten we opstaan voor de klim naar de top. In mijn dorm was een Maleisisch meisje wat zichzelf helemaal dik aankleedde om te gaan slapen, inclusief handschoenen, muts en winterjas en dan nog onder 2 dekens…waar ik in mijn boxershort en hemdje onder de 2 dekens ging liggen en het al behoorlijk warm had haha. Ik voelde me wel wat raar en had last van mijn longen, toch het hoogsteverschil. Om 1.15 uur maakte de beste meid me wakker want ik moest me toch zeker wel klaar gaan maken, waarop ik natuurlijk tot 1.45 uur nog in bed heb gelegen en om 2.00 uur net als zij aan het “ontbijt” zat. Zoveel tijd heb ik niet nodig haha.
Om 2.30 uur vertrokken we als een lange sliert lichtjes de berg op. 3,7km naar de top en 800m omhoog. Het begon weer met trappen en ging uiteindelijk over in een touw waaraan we omhoog moesten klimmen tegen de rotsige wand omhoog. Langzaamaan werd het steeds kouder en omdat het niet snel genoeg ging aan het touw nam Moidin me bij de hand en hielp mij langs de mensen omhoog. Dit heeft hij de gehele weg gedaan en dat was maar goed ook want het was mentaal een heel zware klim. Het feit dat mijn longen ontzettend veel zeer deden was ook niet echt bevorderlijk maar gelukkig verdween dat na een tijdje. Fysiek ook redelijk een aanslag op je benen maar vooral mentaal, gelukkig was het donker en kon je niet ver genoeg kijken om te zien hoe ver de top nog was maar het was uitputtend. Als Moidin me niet naar boven had getrokken was ik misschien wel ergens eerder gaan zitten maar nee, ik ben een doorzetter en die top was een hel om te bereiken maar toen ik er eenmaal was en me dik had aangekleed tegen de kou was het prachtig. Het was nog mega donker toen we aankwamen en we zijn gebleven tot het licht was. Onbeschrijflijk mooi en niet te vangen op een foto (al heb ik dat natuurlijk wel geprobeerd). Toen werd het toch wel erg koud en zijn we aan de afdaling begonnen met nog wat mooie fotomomenten tussendoor! Om 8.00 uur waren we weer terug in het Laban Rata voor het ontbijt en Moidin wilde om 11.30 uur vertrekken. Hij vond het wel wat raar dat ik dat te laat vond maar uiteindelijk heb ik hem zover gekregen om gewoon om 9.00 uur te vertrekken! Ik wilde tenslotte gewoon naar beneden en naar mijn schatje terug!
Het drukkende gevoel op mijn borst en longen was totaal verdwenen en mijn eetlust helemaal terug, ik heb flink zitten ontbijten met Glen en de 2 Nederlandse meiden en om 9.00 uur zijn we allemaal samen begonnen aan de afdaling. Mijn knie getaped door een van de meiden die fysiotherapeut was maar helaas bleek dit al te laat en niet meer te helpen. 6km dalen was een regelrechte hel voor mijn knieën. Zo ging het de eerste 2 km nog aardig maar moest ik daarna echt langzamer lopen om niet al te veel pijn te hebben. Dan loop je natuurlijk scheef om je ene knie te ontlasten en begint de ander ook zeer te doen en had ik uiteindelijk ook nog een achillespees die net zo dik was als mijn kuit. In 3 uur en 15 min waren we bij de start en was ik super trots dat ik deze berg heb beklommen! Samen met Moiding mijn certificaat opgehaald, hem bedankt en samen met Glen nog even geluncht.
Toen stond ik daar weer moederziel alleen langs de weg om een bus aan te houden naar KK. Dat heeft maar 15min geduurd en toen kon ik de bus in springen, uhm figuurlijk dan want letterlijk kon ik absoluut niet meer springen. Vanaf het busstation heb ik onderhandeld en ben ik voor RM20 i.p.v. RM30 door een zeer agressieve taxichauffeur naar ons hostel gebracht waar ik strompelend mijn schat in de armen ben gevallen!! Ik kon echt niet meer, die knieën waren zo verrot, dat is nog vele malen erger dan spierpijn haha!
Inmiddels na een goede nachtrust zijn die knieën weer een heel stuk beter en is het alleen nog spierpijn die ik voel. Geen probleem want mijn schat heeft een 5 sterren hotel geboekt met zwembad waar we vanmiddag kunnen inchecken en lekker aan en in het zwembad kunnen gaan relaxen!! Dat is nog eens een fijne afsluiting van onze reis en zeer welkom na mijn fikse bergbeklimming!!
Wij gaan genieten van onze laatste dag en zien jullie snel!!
Overdag werden we naar het strand en restaurant gebracht en hebben we voornamelijk gerelaxed, gelezen, gesnorkeld en genoten van de rust!
Na dit heerlijke plekje kwamen we terug in KK wat inmiddels als thuis begon te voelen omdat we steeds in hetzelfde hostel terugkeren. Ik heb mijn spullen gepakt want mijn avontuur de berg op begon!!
Woensdagochtend heel vroeg wilde ik de bus nemen naar het Kinabalu Park en Niels de lieve schat is om 6.00 uur met me mee gelopen naar de bussen. Hier bleek de eerste bus pas om half 8 te gaan maar ik kon wel een taxi nemen voor RM80 (dit kost normaal minimaal RM150). Omdat ik stond te overleggen met Niels zakte het naar RM70 (15euro voor een 2 uur durende rit) en heb ik de taxi genomen. Onderweg prachtig Mount Kinabalu al kunnen zien liggen want het was onwijs helder. Jap de taxichauffeur maakte het gezellig met muziek in de auto en om 7.45 uur was ik bij het Kinabalu Park. Registreren bij de ene balie, naar het volgende gebouw om een ander formulier te halen en je gids te betalen. Ik wilde graag de gids delen omdat dit kosten zou besparen maar iedereen leek met een tour te zijn gekomen dus na 20min wachten heb ik besloten het volledige bedrag maar te betalen en een prive gids te nemen. Dit was Moidin en de beste man was lichtelijk trots dat hij mij mocht begeleiden, bleek uit het Malay wat hij met brede glimlach tegen de andere gidsen en later voorbijgangers sprak.
Om 8.30 uur begon de klim naar het Laban Rata resthouse. Dit ligt op 6km van de start en 2373m hoogte. Het was prachtig weer en een beste klim. Natuurlijk gevormde trappen die het heerlijk zwaar maakten voor je bovenbenen en kuiten. Bijna iedere kilometer was er een hutje waar je even kon bijkomen en na kort wat drinken gingen wij steeds weer verder. We hebben een constant tempo gelopen en dat maakte het een fijne klim. Respect voor alle porters die met voorraad (lees: zakken vol rijst en etenswaren) of bouwmateriaal op hun schouders naar boven liepen. Niet eens altijd op schoenen maar gewoon slippers, ongelooflijk, en dan maar RM3 (0,75cent) per kilo betaald krijgen!!
Rondom de 5km vond Moidin het leuk om mij de Paka cave te laten zien waar ze jaren geleden overnachten toen ze net de berg ontdekt hadden. Hij had alleen niet verteld dat dit geen goed pad meer is en dat het overgroeid is met plantage en dus kruip door sluip door was met natte voeten tot gevolg omdat het ook erg drassig bleek! Toch was het een avontuur en ik vond het helemaal leuk!
Helaas door dit uitstapje waren wij natuurlijk iets later dan dat we anders geweest waren en 5min voordat we bij het Laban Rata waren kwam er een hevige regenbui op ons neer. Dikke druppels dus snel regenjas aan, regenhoes over mijn tas maar alsnog door en doorweekt. We hebben in zo’n hutje nog zitten wachten en zijn toen maar naar het Laban Rata gelopen waar ik mijn sleutel voor de dorm (slaapzaal) kreeg. Ik ben eerst even op gaan drogen en bij Glen, een man van 57 uit Nieuw Zeeland, gaan zitten. Hem had ik al een paar keer gezien tijdens de klim en daar heb ik dan ook telkens mee gegeten vanaf toen. We hebben ons zwembad koffie en thee gedronken, letterlijk een zwembad want het was een mok waar je meer dan 2 handen voor nodig had om hem te omvatten!
Toen ben ik gauw naar boven gerend, ja ik kon toen nog rennen, om een bed onderin het stapelbed te claimen :)
Na een koude douche kwam ik weer beneden en waren er net 2 Nederlandse meiden aangekomen waar ik samen met Glen bij aan tafel ben geschoven. Zo begin je alleen en heb je al gauw weer nieuwe vrienden om je heen!
Om half 5 werd het dinerbuffet geserveerd dus hebben we gegeten en daarna ging iedereen naar bed want de volgende ochtend om 2.00 uur moesten we opstaan voor de klim naar de top. In mijn dorm was een Maleisisch meisje wat zichzelf helemaal dik aankleedde om te gaan slapen, inclusief handschoenen, muts en winterjas en dan nog onder 2 dekens…waar ik in mijn boxershort en hemdje onder de 2 dekens ging liggen en het al behoorlijk warm had haha. Ik voelde me wel wat raar en had last van mijn longen, toch het hoogsteverschil. Om 1.15 uur maakte de beste meid me wakker want ik moest me toch zeker wel klaar gaan maken, waarop ik natuurlijk tot 1.45 uur nog in bed heb gelegen en om 2.00 uur net als zij aan het “ontbijt” zat. Zoveel tijd heb ik niet nodig haha.
Om 2.30 uur vertrokken we als een lange sliert lichtjes de berg op. 3,7km naar de top en 800m omhoog. Het begon weer met trappen en ging uiteindelijk over in een touw waaraan we omhoog moesten klimmen tegen de rotsige wand omhoog. Langzaamaan werd het steeds kouder en omdat het niet snel genoeg ging aan het touw nam Moidin me bij de hand en hielp mij langs de mensen omhoog. Dit heeft hij de gehele weg gedaan en dat was maar goed ook want het was mentaal een heel zware klim. Het feit dat mijn longen ontzettend veel zeer deden was ook niet echt bevorderlijk maar gelukkig verdween dat na een tijdje. Fysiek ook redelijk een aanslag op je benen maar vooral mentaal, gelukkig was het donker en kon je niet ver genoeg kijken om te zien hoe ver de top nog was maar het was uitputtend. Als Moidin me niet naar boven had getrokken was ik misschien wel ergens eerder gaan zitten maar nee, ik ben een doorzetter en die top was een hel om te bereiken maar toen ik er eenmaal was en me dik had aangekleed tegen de kou was het prachtig. Het was nog mega donker toen we aankwamen en we zijn gebleven tot het licht was. Onbeschrijflijk mooi en niet te vangen op een foto (al heb ik dat natuurlijk wel geprobeerd). Toen werd het toch wel erg koud en zijn we aan de afdaling begonnen met nog wat mooie fotomomenten tussendoor! Om 8.00 uur waren we weer terug in het Laban Rata voor het ontbijt en Moidin wilde om 11.30 uur vertrekken. Hij vond het wel wat raar dat ik dat te laat vond maar uiteindelijk heb ik hem zover gekregen om gewoon om 9.00 uur te vertrekken! Ik wilde tenslotte gewoon naar beneden en naar mijn schatje terug!
Het drukkende gevoel op mijn borst en longen was totaal verdwenen en mijn eetlust helemaal terug, ik heb flink zitten ontbijten met Glen en de 2 Nederlandse meiden en om 9.00 uur zijn we allemaal samen begonnen aan de afdaling. Mijn knie getaped door een van de meiden die fysiotherapeut was maar helaas bleek dit al te laat en niet meer te helpen. 6km dalen was een regelrechte hel voor mijn knieën. Zo ging het de eerste 2 km nog aardig maar moest ik daarna echt langzamer lopen om niet al te veel pijn te hebben. Dan loop je natuurlijk scheef om je ene knie te ontlasten en begint de ander ook zeer te doen en had ik uiteindelijk ook nog een achillespees die net zo dik was als mijn kuit. In 3 uur en 15 min waren we bij de start en was ik super trots dat ik deze berg heb beklommen! Samen met Moiding mijn certificaat opgehaald, hem bedankt en samen met Glen nog even geluncht.
Toen stond ik daar weer moederziel alleen langs de weg om een bus aan te houden naar KK. Dat heeft maar 15min geduurd en toen kon ik de bus in springen, uhm figuurlijk dan want letterlijk kon ik absoluut niet meer springen. Vanaf het busstation heb ik onderhandeld en ben ik voor RM20 i.p.v. RM30 door een zeer agressieve taxichauffeur naar ons hostel gebracht waar ik strompelend mijn schat in de armen ben gevallen!! Ik kon echt niet meer, die knieën waren zo verrot, dat is nog vele malen erger dan spierpijn haha!
Inmiddels na een goede nachtrust zijn die knieën weer een heel stuk beter en is het alleen nog spierpijn die ik voel. Geen probleem want mijn schat heeft een 5 sterren hotel geboekt met zwembad waar we vanmiddag kunnen inchecken en lekker aan en in het zwembad kunnen gaan relaxen!! Dat is nog eens een fijne afsluiting van onze reis en zeer welkom na mijn fikse bergbeklimming!!
Wij gaan genieten van onze laatste dag en zien jullie snel!!
-
17 Mei 2013 - 06:19
Jacqueline:
Hoi hoi,
Voor mij een beetje vroeg maar heerlijk genoten van je verhaal!
Wat een prachtige hut waar jullie moesten slapen en wat zal dat leuk zijn geweest. Heerlijk in de open lucht je behoefte doen en lekker 'douchen'. En lieve poezenvriendjes als gezelschap.
Wat een avontuur die klim en wat een prestatie!! Had van Barbet al begrepen dat het een pittige klim zou zijn en dat zij vanwege het risico van arm/schouder uit de kom het laatste stuk met het touw niet heeft kunnen doen.
Laat je benen lekker rusten en geniet met Niels van de laatste dagen en nacht in jullie 5-sterren hotel!!
Wij wachten met open armen op jullie ;-).
Tot zondag!
Lafjoe xmama/Jacq.x -
17 Mei 2013 - 06:51
Papa/Hans:
Hoi Globetrotters,
Geen berg te hoog om hem te bedwingen. Schitterend verhaal en machtige belevenissen. Dat is de beloning van een 5*-hotel zeker waard. Die prachtige foto's staan natuurlijk weer op m'n bureaubladen. In gedachten heb ik de hele klim met je meebeleefd en met de ervaring van Noorwegen in het achterhoofd weet ik wat je hebt doorgemaakt. Petje af hoor voor zo'n prestatie.
Geniet lekker van elkaar, jullie 5 sterren en de allerlaatste Aziatische dagen. Wij staan al bijna met open armen op Schiphol om jullie weer te zien.
De massage-olie heb ik ook al klaargezet.
Een hele dikke kus van Xxpapa/Hans -
17 Mei 2013 - 07:07
Titta:
Zo, wat zal ik zeggen.
Dit is toch echt een ongelofelijk waanzinnig verhaal.
Wat een prestatie hoor, je bent echt een toppertje !!!!!!!
Ook dit keer zijn de foto's weer erg mooi en leuk.
En wat een schattige "poezenvriendjes"hebben jullie daar.
Tevens is het leuk om te lezen dat je ook daar weer heel gemakkelijk vrienden hebt gemaakt.
En wat een luxe, een privé-gids.
Je ziet dat hij ape-trots is.
Jullie komen op wel hele leuke plekjes.
Een schattig klein hutje met een geweldig romantische douche, onder de sterrenhemel.
Wat wil je nog meer?
En ja, na zo'n zware tocht is het toch geweldig dat je lieve Gijs een 5 sterren hotel geboekt heeft.
Hij zal best geweten hebben hoe zwaar de beklimming is geweest.
p.s. Ik ben idd altijd al erg vroeg wakker/op ( half 4), maar toen ik je berichtje kreeg waren we net begonnen aan onze "reis".
Daarom kon ik niet direkt reageren :-)
Rust de komende dagen maar lekker uit en we wensen jullie een hele goede terugreis.
We zijn al druk bezig met alle voorbereidingen ( voornamelijk voor de innerlijke mens), en zien jullie zondag op Schiphol.
Een hele dikke kus van Us.
XXXXXXxXXXxXxxXXXxxxXXXXxxXXXXxxXXXXXXxxXX
-
17 Mei 2013 - 07:17
Madeleine:
Goedemorgen maar weer,
Goh Daan wat een prestatie en weer zo mooi omschreven.
Jij kan echt alles en dat is mooi om te weten voor de rest van je leven.
Die foto's zijn ook weer geweldig wat mooi toch dit pakt niemand je meer af.
Nu gaan jullie nog genieten van de laatste dagen (dag) en dan de lange reis terug de kou in.
ik zie jullie zondag om jullie even een knuffel te geven.
xxx Madeleine
-
17 Mei 2013 - 09:12
Sabrina:
Hoi lieverds,
Wat een avontuur die berg zus, ik ben heel erg trots op je!! Dat is een bergtocht die je nooit meer zal vergeten, echt een hele ervaring rijker, super!!
En dan heerlijk met je schat nog een nacht in een luxe hotel, dat is natuurlijk helemaal top en zeker verdiend!!
Nog maar heel even en dan staan we jullie op te wachten op Schiphol.. Geniet nog even en tot zondag!!
Kusjes x x -
17 Mei 2013 - 10:14
Maxime:
Hoi lieve Dani en Niels,
Wat een prachtig verhaal! Het klinkt heel zwaar, maar zeker de moeite waard! Je mag trots zijn op jezelf, Dani! Dat heb je toch maar weer gefixt en het resultaat is dan niet alleen een mooi uitzicht, maar je hebt jezelf ook mentaal weer overwonnen. En nu nog even lekker genieten in jullie 5 sterren hotel.
Goede reis naar huis en tot snel!
Liefs,
Maxime. -
17 Mei 2013 - 10:24
Pap Mam:
Hoi hoi ,
Ons laatste reis mailtje,
Geweldig Daniëlle het is je gelukt en wat heb je er voor mooi's voor gekregen ,echt heel knap als je straks over heel veel jaar in je bejaarde stoeltje zit vertel je hier nog over Ha Ha.
Echt geweldig en wat een prachtig uitzicht dat kunnen alleen je ogen zien en foto's een klein beetje kun je nagaan hoe mooi het daar was.
Jammer van je knieën maar dat heeft tijd nodig dan gaat dat wel weer .
Fijn dat Niels voor jullie afscheids nacht een geweldig hotel heeft geboekt geniet er van en dan begint de lange terug reis.
Voor jullie jammer , maar voor ons heel fijn om jullie weer in onze armen te sluiten .
Hele goede thuis reis en we zien jullie zondag .
Dikke kus voor jullie xxxx pap mam -
17 Mei 2013 - 10:30
Davy:
Hey!
Wat een leuke verhalen allemaal!
Ik heb genoten van alle avonturen die jullie hebben meegemaakt.
En wanneer jullie terug zijn moeten we maar een keer afspreken want wij zijn van plan vanaf oktober weg te gaan en ben benieuwd naar jullie informatie over de verschillende landen;)
Nou geniet nog ff van de laatste paar dagen
X Davy en Gera -
17 Mei 2013 - 11:53
Wim:
Wederom een geweldig verhaal en schitterende foto's. Wat leuk dat jullie de laatste dagen in een sterren hotel slapen en lekker verwend worden, dat hebben jullie wel verdiend na zo'n prestatie.
We hopen jullie gauw te zien als jullie weer terug zijn. -
17 Mei 2013 - 15:02
Oma Fladder:
hallo lieverds wat weer een geweldig verslag wat ik zo jammer vind
dat dit het laatste verslag is hoe moet dat nu we keken er altijd zo
verlangend naar uit,maar dikke 8 maanden is natuurlijk wel fijn geweest.
nu weer op naar de realiteit en het rot weer,maar zondag is beter
voorspeld.ook de foto s waren weer prachtig.
een ding is zeker jullie worden met open armen ontvangen en ik
kom jullie ook begroeten en een dikke knuffel geven ,dus tot
zondag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
