Freezing in the jungle
Door: Daniëlle
Blijf op de hoogte en volg Danielle en Niels
11 Mei 2013 | Maleisië, Kota Kinabalu
Daar zijn we weer. Droger wilde we het hebben in KL en dat hebben we gelukkig gekregen! KL is een grote stad waar we onder andere naar de Petronas towers zijn geweest, vanaf de KL tower het uitzicht over de stad hebben gezien, geshopt in de Central Market, een hypermoderne Moskee gezien en uitleg van een vrijwilligster gekregen (dit alles in ons geleende paarse gewaad) en we hebben heel veel shopping malls gezien. Dachten we dat het in Bangkok erg was…hier was het minstens zo erg. Shopping malls van 9 verdiepingen, loopbruggen die de verschillende malls met elkaar verbinden, trein, metro en natuurlijk de gratis bus en niet te vergeten het pretpark in de Berjaja mall. Ongelooflijk en we hebben onze ogen uitgekeken. Niet teveel geshopt want we mochten naar Borneo maar 15 kg meenemen :)
Dat brengt mij meteen op ons volgende avontuur. Van KL zijn we naar Melakka gegaan wat 200 jaar lang van ons Nederlanders is geweest. Dom dat we dit hebben geruild voor een stuk van Indonesië. Maar we moesten hier natuurlijk wel even langs.
Vanaf Melakka zijn we op zaterdag 4 mei met de bus naar Johor Bharu gegaan. Nou zijn de busritten tijdens onze reis altijd al lichtelijk enerverend te noemen en jawel deze misstaat niet in de lijst. De bus was maar 10 min te laat maar reed vervolgens als een slak, wat wij natuurlijk niet gewend zijn met al dat gescheur. We hadden het zeer ruim genomen dus toen we om 13.44 uur aankwamen op het busstation was er nog niets aan de hand. De shuttlebus naar het vliegveld konden we ook zo in maar toen begon het echte gedonder. Hij vertrok op het eigenlijk busstation pas om 14.30 uur en zou er dan een uur over doen, niets aan de hand want dan waren we nog op tijd. Bleek meneer zijn bus een defect te hebben dus in plaats van naar het vliegveld reed hij even om naar kantoor om daar van bus te wisselen. Inmiddels kregen wij het ietsjes warmer want we zouden dan wel op tijd zijn maar we wisten niet of we het qua bagage wel redden dus moesten we waarschijnlijk flink omladen wat ook tijd kostte. De nieuwe bus was voor hem natuurlijk nieuw genoeg dat het ook dit keer niet snel verliep en uiteindelijk zijn we half struikelend de bus uit gerend om 15.50 uur. Snel op zoek naar een weegschaal en wat bleek…Niels 18,3 kg en ik 16.8 kg. Jeetje dat dragen we dus al maanden op ons rug…dat mocht beide maar 15 kg zijn dus dingen overladen in de handbagage. Alleen de laptop al woog 1,5kg maar die mocht sowieso mee als handbagage dus nog wat extra kleren eruit en we konden gaan. Alhoewel…de hoofddoek achter de balie was waarschijnlijk net nieuw want wij hadden betaald voor counter check in en ze wilde ons doodleuk naar de self check in sturen. Toen onze bagage te zwaar was moesten we er dus nog meer uit halen en konden we daarna ineens niet meer inchecken want onze vlucht zou pas over 10 min in gaan checken…snap jij het, snap ik het maar wij snapten er inmiddels niets meer van. Netjes gaan wachten en deze vrouw was zeer behulpzaam, kregen onze boardingpassen, hadden samen 30,3 kg maar we misten nog een sticker van de security, natuurlijk, het zal eens mee zitten! Terug naar de röntgenband om onze bagage er door te sturen en vervolgens met sticker mochten ze mee op de bagageband, joehoe we waren ingecheckt maar houden nu nog veeeeeel meer van het ook Aziatische maar veel beter georganiseerde Istanbul!!
Aangekomen op Borneo hadden we een gezellig hostel in Kota Kinabalu (KK). We hebben niet veel gedaan de eerste dag, rondgewandeld over de markt, informatie ingewonnen over duiken en de stad wat bekeken maar deze is niet bijzonder verder.
De 6e mei vertrokken wij per bus naar Sandakan. Met de locale bus naar het minivan station, daar wachten tot de bus vol zat want met minder dan 20 personen vertrok hij niet. We hadden geluk dat we maar 20 min hoefden te wachten en vervolgens voor RM4 (1 euro) samen naar het busstation waren gebracht. Daar wilden we de bus van 9 uur nog halen maar helaas had ze pas om 11.30 uur plek. Uuuuhm nou ik dacht het niet en toen ik vroeg om een eerdere bus had ze toch ineens wel plek om 10 uur maar wel helemaal achterin de bus. Dat geeft niet, als we maar niet nog langer hoefden te wachten!
De rit was flink de bergen in, langs de Mount Kinabalu die ik over een week ga beklimmen en zigzagde tussen de palmolieplantages door. Het zou 6 uur duren maar ondanks dat onze chauffeur zelfs heuvelopwaarts met zijn bus nog mensen inhaalde en het gaspedaal flink wist te raken, waren we pas dik 7 uur later in Sandakan. Nog niet eens in het centrum dus hebben we een taxi genomen naar het hostel wat we voor ogen hadden. Sandakan is een schattig havendorpje waar we het best naar ons zin hadden. Het hostel was zo verschrikkelijk nieuw en schoon en met 2 queensize bedden waren wij in een paradijs beland. We zijn dus nog een nacht gebleven.
De dag nadat we aankwamen zijn we naar het Orang-Oetang centrum geweest. Om 10 uur en 3 uur werden zij gevoerd. Het is een rehabilitatiecentrum waar ze dus semi in het wild leven. Het voeren was niet heel druk maar de orang-oetans die zich lieten zien waren geweldig. Langzaamaan droop iedereen af en bleven wij samen met een Nederlands meisje nog over en de apen werden steeds actiever rondom het platform waar wij stonden. We hebben prachtige foto’s gemaakt van heel dichtbij en hadden dus absoluut waar voor ons geld. Om die middag ook nog te kunnen moesten we wachten want de wandelpaden waren afgesloten en verder was er weinig te doen in de omgeving. We hebben dus zitten lezen in het restaurant. Toen raakten we aan de praat met Mr. Aji, een fotograaf die ook jungle tochten op de Kinabatangan deed. Wij hadden al geboekt bij Uncle Tan Wildlife maar raakten behoorlijk aan het twijfelen door Mr. Aji en zijn prachtige foto’s. Zijn kaartje meegenomen voor het geval dat…
De middag voedering viel behoorlijk tegen dus hebben we vrij rap de local bus weer terug naar Sandakan gepakt (23 km verderop).
Op 8 mei begon onze jungle tocht. We hadden besloten om toch maar gewoon bij onze boeking te blijven en naar Uncle Tan te gaan. Kwamen we op het kantoor aan, was er niemand. Werden we uiteindelijk geholpen door de meest norse Malay die ze maar konden vinden en onze spijt groeide met de minuut. Jammer genoeg was er niets meer aan te veranderen en namen we het feit dat we ook nog eens met 4 anderen waren op de koop toe. We hebben de hele ochtend aan onze fotopresentatie gewerkt en op de bank gehangen totdat we konden lunchen. Dit viel Niels erg tegen en het humeur zakte hem nog verder in de schoenen. Toch hebben we ons wat opgepept en zouden we er het beste van maken!! Gelukkig is dat helemaal gelukt!
Samen met een ouder Duits koppel en een super gezellig Canadees stel van onze leeftijd gingen we met de bus en de boot naar het kamp waar we sliepen. Heel basic in een houten hutje op palen zonder ramen en deuren. Slapen op een matras op de grond met een klamboe erboven, echte jungle dus!!
Gedurende de 2 dagen zijn we op de boot op zoek gegaan naar wildlife maar ook door te lopen door de jungle. Dit is in tegenstelling tot Taman Negara een secundaire jungle, gekapt en herplant dus. We hebben een heleboel beesten gezien en waren uiteindelijk helemaal blij met de keus om naar Uncle Tan te gaan. Onze gids Leo was super gepassioneerd en enthousiast en maakte het helemaal geweldig om mee op pad te gaan. Over het geheel gezien hebben we de volgende beesten gespot: mini krokodil, kingfishers (vogel), arenden, kikkers, kleine slang, hornbills (vogels), een civit cat, grote vleermuizen, uilen, 2 soorten makaken, proboscis apen (neusapen) en natuurlijk niet te vergeten nog meer gibbons!! Een goede score al zeggen we het zelf en we hebben genoten! Het eten was vooral ’s ochtends heerlijk en op zich konden we de JFC (jungle fried chicken) ook wel waarderen, tja het blijft toch de jungle!
Toen we 10 mei terugkwamen uit de jungle hebben we samen met Tara en Matt, de Canadezen, de bus genomen naar KK. Bevroren kwamen we als ijspegeltjes de bus uit na 7 uur in de gierende airco te hebben gezeten. Ingepakt met vest en deken hadden we het nog koud en sloeg het meteen op onze keel. We hebben een taxi naar het hostel genomen en omdat er geen kamer meer vrij was en er in onze kamer een stapelbed stond zijn Tara en Matt in onze kamer erbij gekomen voor een nachtje. Eindelijk konden we allemaal douchen na 3 dagen en ons opwarmen na de freezing busride!
Niels en ik hadden besloten om het duiken af te zeggen want verkouden is het niet goed om te gaan duiken en we willen natuurlijk wel een leuke laatste week hebben!! Dat is precies wat we nu gaan doen…GENIETEN!!
PS. Check het vorige verslag nog voor wat mooie foto’s van de Cameron Highlands, die was ik vergeten!
Dat brengt mij meteen op ons volgende avontuur. Van KL zijn we naar Melakka gegaan wat 200 jaar lang van ons Nederlanders is geweest. Dom dat we dit hebben geruild voor een stuk van Indonesië. Maar we moesten hier natuurlijk wel even langs.
Vanaf Melakka zijn we op zaterdag 4 mei met de bus naar Johor Bharu gegaan. Nou zijn de busritten tijdens onze reis altijd al lichtelijk enerverend te noemen en jawel deze misstaat niet in de lijst. De bus was maar 10 min te laat maar reed vervolgens als een slak, wat wij natuurlijk niet gewend zijn met al dat gescheur. We hadden het zeer ruim genomen dus toen we om 13.44 uur aankwamen op het busstation was er nog niets aan de hand. De shuttlebus naar het vliegveld konden we ook zo in maar toen begon het echte gedonder. Hij vertrok op het eigenlijk busstation pas om 14.30 uur en zou er dan een uur over doen, niets aan de hand want dan waren we nog op tijd. Bleek meneer zijn bus een defect te hebben dus in plaats van naar het vliegveld reed hij even om naar kantoor om daar van bus te wisselen. Inmiddels kregen wij het ietsjes warmer want we zouden dan wel op tijd zijn maar we wisten niet of we het qua bagage wel redden dus moesten we waarschijnlijk flink omladen wat ook tijd kostte. De nieuwe bus was voor hem natuurlijk nieuw genoeg dat het ook dit keer niet snel verliep en uiteindelijk zijn we half struikelend de bus uit gerend om 15.50 uur. Snel op zoek naar een weegschaal en wat bleek…Niels 18,3 kg en ik 16.8 kg. Jeetje dat dragen we dus al maanden op ons rug…dat mocht beide maar 15 kg zijn dus dingen overladen in de handbagage. Alleen de laptop al woog 1,5kg maar die mocht sowieso mee als handbagage dus nog wat extra kleren eruit en we konden gaan. Alhoewel…de hoofddoek achter de balie was waarschijnlijk net nieuw want wij hadden betaald voor counter check in en ze wilde ons doodleuk naar de self check in sturen. Toen onze bagage te zwaar was moesten we er dus nog meer uit halen en konden we daarna ineens niet meer inchecken want onze vlucht zou pas over 10 min in gaan checken…snap jij het, snap ik het maar wij snapten er inmiddels niets meer van. Netjes gaan wachten en deze vrouw was zeer behulpzaam, kregen onze boardingpassen, hadden samen 30,3 kg maar we misten nog een sticker van de security, natuurlijk, het zal eens mee zitten! Terug naar de röntgenband om onze bagage er door te sturen en vervolgens met sticker mochten ze mee op de bagageband, joehoe we waren ingecheckt maar houden nu nog veeeeeel meer van het ook Aziatische maar veel beter georganiseerde Istanbul!!
Aangekomen op Borneo hadden we een gezellig hostel in Kota Kinabalu (KK). We hebben niet veel gedaan de eerste dag, rondgewandeld over de markt, informatie ingewonnen over duiken en de stad wat bekeken maar deze is niet bijzonder verder.
De 6e mei vertrokken wij per bus naar Sandakan. Met de locale bus naar het minivan station, daar wachten tot de bus vol zat want met minder dan 20 personen vertrok hij niet. We hadden geluk dat we maar 20 min hoefden te wachten en vervolgens voor RM4 (1 euro) samen naar het busstation waren gebracht. Daar wilden we de bus van 9 uur nog halen maar helaas had ze pas om 11.30 uur plek. Uuuuhm nou ik dacht het niet en toen ik vroeg om een eerdere bus had ze toch ineens wel plek om 10 uur maar wel helemaal achterin de bus. Dat geeft niet, als we maar niet nog langer hoefden te wachten!
De rit was flink de bergen in, langs de Mount Kinabalu die ik over een week ga beklimmen en zigzagde tussen de palmolieplantages door. Het zou 6 uur duren maar ondanks dat onze chauffeur zelfs heuvelopwaarts met zijn bus nog mensen inhaalde en het gaspedaal flink wist te raken, waren we pas dik 7 uur later in Sandakan. Nog niet eens in het centrum dus hebben we een taxi genomen naar het hostel wat we voor ogen hadden. Sandakan is een schattig havendorpje waar we het best naar ons zin hadden. Het hostel was zo verschrikkelijk nieuw en schoon en met 2 queensize bedden waren wij in een paradijs beland. We zijn dus nog een nacht gebleven.
De dag nadat we aankwamen zijn we naar het Orang-Oetang centrum geweest. Om 10 uur en 3 uur werden zij gevoerd. Het is een rehabilitatiecentrum waar ze dus semi in het wild leven. Het voeren was niet heel druk maar de orang-oetans die zich lieten zien waren geweldig. Langzaamaan droop iedereen af en bleven wij samen met een Nederlands meisje nog over en de apen werden steeds actiever rondom het platform waar wij stonden. We hebben prachtige foto’s gemaakt van heel dichtbij en hadden dus absoluut waar voor ons geld. Om die middag ook nog te kunnen moesten we wachten want de wandelpaden waren afgesloten en verder was er weinig te doen in de omgeving. We hebben dus zitten lezen in het restaurant. Toen raakten we aan de praat met Mr. Aji, een fotograaf die ook jungle tochten op de Kinabatangan deed. Wij hadden al geboekt bij Uncle Tan Wildlife maar raakten behoorlijk aan het twijfelen door Mr. Aji en zijn prachtige foto’s. Zijn kaartje meegenomen voor het geval dat…
De middag voedering viel behoorlijk tegen dus hebben we vrij rap de local bus weer terug naar Sandakan gepakt (23 km verderop).
Op 8 mei begon onze jungle tocht. We hadden besloten om toch maar gewoon bij onze boeking te blijven en naar Uncle Tan te gaan. Kwamen we op het kantoor aan, was er niemand. Werden we uiteindelijk geholpen door de meest norse Malay die ze maar konden vinden en onze spijt groeide met de minuut. Jammer genoeg was er niets meer aan te veranderen en namen we het feit dat we ook nog eens met 4 anderen waren op de koop toe. We hebben de hele ochtend aan onze fotopresentatie gewerkt en op de bank gehangen totdat we konden lunchen. Dit viel Niels erg tegen en het humeur zakte hem nog verder in de schoenen. Toch hebben we ons wat opgepept en zouden we er het beste van maken!! Gelukkig is dat helemaal gelukt!
Samen met een ouder Duits koppel en een super gezellig Canadees stel van onze leeftijd gingen we met de bus en de boot naar het kamp waar we sliepen. Heel basic in een houten hutje op palen zonder ramen en deuren. Slapen op een matras op de grond met een klamboe erboven, echte jungle dus!!
Gedurende de 2 dagen zijn we op de boot op zoek gegaan naar wildlife maar ook door te lopen door de jungle. Dit is in tegenstelling tot Taman Negara een secundaire jungle, gekapt en herplant dus. We hebben een heleboel beesten gezien en waren uiteindelijk helemaal blij met de keus om naar Uncle Tan te gaan. Onze gids Leo was super gepassioneerd en enthousiast en maakte het helemaal geweldig om mee op pad te gaan. Over het geheel gezien hebben we de volgende beesten gespot: mini krokodil, kingfishers (vogel), arenden, kikkers, kleine slang, hornbills (vogels), een civit cat, grote vleermuizen, uilen, 2 soorten makaken, proboscis apen (neusapen) en natuurlijk niet te vergeten nog meer gibbons!! Een goede score al zeggen we het zelf en we hebben genoten! Het eten was vooral ’s ochtends heerlijk en op zich konden we de JFC (jungle fried chicken) ook wel waarderen, tja het blijft toch de jungle!
Toen we 10 mei terugkwamen uit de jungle hebben we samen met Tara en Matt, de Canadezen, de bus genomen naar KK. Bevroren kwamen we als ijspegeltjes de bus uit na 7 uur in de gierende airco te hebben gezeten. Ingepakt met vest en deken hadden we het nog koud en sloeg het meteen op onze keel. We hebben een taxi naar het hostel genomen en omdat er geen kamer meer vrij was en er in onze kamer een stapelbed stond zijn Tara en Matt in onze kamer erbij gekomen voor een nachtje. Eindelijk konden we allemaal douchen na 3 dagen en ons opwarmen na de freezing busride!
Niels en ik hadden besloten om het duiken af te zeggen want verkouden is het niet goed om te gaan duiken en we willen natuurlijk wel een leuke laatste week hebben!! Dat is precies wat we nu gaan doen…GENIETEN!!
PS. Check het vorige verslag nog voor wat mooie foto’s van de Cameron Highlands, die was ik vergeten!
-
11 Mei 2013 - 15:37
Petra:
1 woord: GAAAAAF!!!! -
11 Mei 2013 - 15:40
Jacqueline:
Hoi hoi,
Ik had een hele reactie op mijn laptop getikt en tien ik die wilde plaatsen gebeurde er niks. Dus nu een verkorte versie via mijn telefoon.
Heerlijk verhaal weer en schitterende foto's. Heb natuurlijk weer heerlijk genoten!!
Die apen lijken af en toe wel meneer wijdbeens haha. Mooie jungle foto's vooral die 2 vrouwtjes in de boom!
Jullie nemen de hobbels en bobbels overal zonder al te veel problemen en gaan er daarna weer voor!
Geniet nog heerlijk van jullie laatste week (ik ben stiekem heel blij jullie straks weer te kunnen omhelzen!!) .
Heel veel knuffels
Lafjoe xmama/Jacq.x
-
11 Mei 2013 - 15:41
Papa/Hans:
Hoi globetrotters,
Mama had al een hele reactie ingetypt en op het moment van verzenden krijgt haar laptop kuren. Daarom hoop ik dat deze reactie nog als één van de eersten is.
Het is weer een enerverend avontuur wat jullie beleefd hebben. Jullie lijst met uitheemse dieren is inmiddels al behoorlijk lang geworden.
Wat de bustochten en andere ritten betreft zullen jullie inderdaad wel blij zijn als je terug bent. Verder was ik blij met de opmerking onderaan het verslag. Daardoor heb ik het vorige verslag nog net op tijd kunnen aanvullen met de extra foto's.
Oh ja, de schuur staat inmiddels, mede dankzij de hulp van Henk. We hebben de afgelopen 2 dagen het droge weer goed benut. We hebben de planning gehaald. Tussen de afwerkpunten door kreeg ik bericht er weer een nieuw verslag was. Dus daar heb ik gelijk tijd voor gemaakt.
Onze voorbereidingen zijn intussen ook in volle gang voor jullie terugkomst. Geniet nog even van de laatste Aziatische dagen van jullie wereldreis en door alle verslagen is het een echte WERELDREIS geworden.
Dikke kus van Mama/Jacqueline en Xxpapa/Hans -
11 Mei 2013 - 15:52
Titta:
Hallo dan .
Ook dit keer weer een geweldig verslag en prachtige foto's.
Jullie maken me wel nieuwsgierig naar al die giga shopping-malls.
Lijkt me echt geweldig om daar eens te vertoeven .
En natuurlijk hebben jullie weer een speciale busrit meegemaakt.
Volgens mij, als jullie weer in Nederland zijn, bedanken jullie de buschauffeurs op jullie knieën zo soepel verloopt hier een busrit :-)
Ook hebben jullie gelukkig het " bagage-probleem" overleefd.
Maar daarna begon het echte avontuur.
Op naar de apen. Wat zijn het toch geweldige dieren.
De foto's zijn zo schattig.
Toch is die neus-aap mijn favoriet. Hij zit zo heerlijk ontspannen in de boom.
Ook het jungle-verhaal liegt er niet om.
Overnachten in een hutje op palen en slapen op de grond.( romantischer bestaat niet)
Alleen jammer dat de terugreis zo vreselijk koud was.
Jullie hebben groot gelijk om de komende dagen heerlijk te gaan genieten.
Nog even hebben jullie weer een lange reis voor de boeg.
Dan zit jullie wereldreis er alweer op. De maanden zijn omgevlogen.
Nog heel veel plezier en tot volgende week.
Dikke kus van Us.
XxxxxXxxxxXxXxxxXxxXxxXxxXxxxxxxXxXxXxXxxXxxXxXxxXxxXxxxXx
-
11 Mei 2013 - 16:39
Madeleine:
Wow ik heb weer genoten.
Wat zullen we allemaal moeten afkicken van alle mooie verslagen en foto's.
Maar nu jeetje wat een verhaal weer.
Ik heb er eigenlijk helemaal geen woorden.
Wat zullen jullie raar opkijken als je in Nederland weer in een bus stapt en alles gaat "normaal"ach wat een heimwee dan voor jullie.
En nu zeker genieten want de tijd vliegt.
Tot gauw lieve schatten
xxx -
11 Mei 2013 - 18:05
Olga:
Geweldig! Eigenlijk zou je al jullie verslagen en avonturen moeten bundelen, het is namelijk ook zo goed opgeschreven:) Geniet van jullie laatste tijd daar! Xxx -
11 Mei 2013 - 19:51
Sabrina:
Hoi Tarzan en Jane,
Lekker in de jungle gebivakkeerd.. Wat een super gave foto's weer zeg! Ik ben helemaal fan van die hanging frog, super plaatje vind ik dat!!
Geniet nog even lekker, want nog even dan is het allemaal alweer voorbij.
Hele dikke knuffels!! X x -
11 Mei 2013 - 20:07
Saskia:
Ik ben benieuwd naar jullie reis verhalen in Nederland. Volgens mij is het openbaar vervoer hier toch iets anders.
Groetjes Saskia -
12 Mei 2013 - 05:53
Pap Mam:
Hoi hoi,
Leuk en gezellig weer om jullie verhaal te lezen , het zal heel bijzonder zijn zo in de jungle met al die gekke beestjes zou dus niks voor mij zijn .
De apen wel die foto's zijn echt heel leuk.
Jongens het zit er bijna op , wat zullen jullie het missen maar goed eens zit de tijd erop.
Maar Daniëlle je gaat eerst nog een top prestatie weg zetten heel veel succes met de beklimming, jammer Niels dat het niet gaat lukken .
Lekker genieten nog van een paar dagen rust voordat je aan de lange terug reis beginnen.
We wachten jullie op, fijne dagen nog dikke kus xxx -
14 Mei 2013 - 14:31
Jorina:
Ik zie geen tijgers!! -
14 Mei 2013 - 15:12
Oma Fladder:
lieve mensen ik ben een beetje laat met reageren maar we zaten in noordwijk
we probeerden een beetje bruin te woeden maar het weer was te slecht
een vreselijke harde wind en regelmatig regen,dus dan maar weer naar
huis en de kachel aan om dit moment 11 graden.
gelukig hebben jullie daar geen last van behalve in die vries koude bus.
het verslag was weer geweldig,we zullen het enorm missen dan moet je
maar wat anders schrijven desnoods over boodschappen doen.
al die foto s van die apen en andere beesten grandioos gewoon het zal
voor jullie ook wel een overgang zijn om weer hier in het gareel te
lopen.we wensen jullie in ieder geval nog een paar fijne dagen en wel
voorzichtig doen met het bergklimmen,niet op het laatste moment je
benen breken,heel veel succes en hoop jullie gauw weergezond terug
te zien.oma fladder en henkie. -
16 Mei 2013 - 18:03
Renée:
Ooohhhh wat een gave foto's van al die dieren! Schitterend om dat in het echt te zien! De mimo en ik zijn net terug van een weekje Berlijn, vandaar deze late reactie. Maar echt geweldig dat jullie dit nog hebben kunnen doen! Lijkt me voor jullie heel onwerkelijk dat het er alweer bijna opzit! Jullie hebben zo onwijs veel gezien en gedaan de afgelopen tijd, en dan nu bijna weer naar Nederland het weer vandaag is ongeveer zoals de laatste keer dat ik je zag Daan, dus dat belooft wat. Ik hoop dat de zon in jullie koffer kruipt want het lijkt net of we de lente hebben overgeslagen en de zomer ook... Het zal wel weer even acclimatiseren zijn strakjes, maar als je weer helemaal bent gesetteld gaan we gezellig bijkletsen hoor :) in elk geval super bedankt voor de mooie verhalen. wij hebben er op deze manier ook echt van mee kunnen genieten. jammer dat het nu ineens afgelopen is, maar ook wel fijn als jullie weer veilig terug zijn? Ik wens jullie een goeie reis terug alvast en tot snel! Dikke kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
