Paradise on earth

Hallo lieve familie, vrienden en andere volgers! Gelukkig is het weer in Nederland aan het opklaren, heeft dat blazen tegen die zon hier toch geholpen!!

Koh Tao zou voor ons eindigen met een mooie dagtocht naar open zee om bij Sail Rock onze laatste 2 fundives te maken. Allereerst gooide het weer roet in het eten want de zee was zo ruw dat de kapitein niet de zee op wilde gaan en dus werd de dagtocht afgeblazen. Dan maar gewoon mee de boot op rond het eiland en in de buurt 2 fundives maken. Ware het niet dat ik natuurlijk last van mijn oren had, daardoor me zorgen maakte en weer druk op mijn borst kreeg, hoofdpijn, duizelig en misselijk en we dus maar even een dokter opgezocht hebben. Deze stelde me gerust en ik moest gewoon even gaan uitrusten, mijn oor was rood geïrriteerd en ik mocht voorlopig niet diep onder water, wat betekende dus geen fundives voor mij :( Uiteraard is mijn lieve schat wel meegegaan de boot op en heb ik hem met een klein beetje pijn in mijn hart uitgezwaaid, hopende dat hij natuurlijk nu net niet die grote whaleshark of een ander mooi onderwaterbeest zou zien haha. Hij heeft heerlijk gedoken en vissen gezien die wij samen ook al hadden gezien (ik blij) en ik heb in de tussentijd op het strand mijn boek liggen lezen!

Dit was dus wel het einde van Koh Tao en een hele fijne tijd hier. We hebben onze spullen gepakt en zijn met de ferry naar Koh Phangan vertrokken. Hier aangekomen hebben we op advies van onze vrienden Reece en Megan, een motor gehuurd om op het eiland naar accommodatie te zoeken. Spullen achtergelaten en we zijn gaan rijden. Wat een prachtig eiland is dit zeg. We waren op slag verliefd!! Vele hutjes en kamertjes bekeken met vele verschillende prijzen. 12 km van de pier op Salad Beach hadden we onze bungalow gevonden voor 10 euro per nacht!! We zaten letterlijk aan zee met een prachtig uitzicht, een lekker bed en waanden ons in het paradijs! Nu kwam alleen het obstakel bagage…samen met 2 grote backpacks op de motor en dan deze fikse heuvels op en af was niet zo’n goed idee. Niels is dus 2x op en neer gereden om onze beide tassen te halen. Hij was erna flink verbrand op zijn armen maar wist wel waar ieder hobbeltje en kuiltje in de weg zat haha! Het is toch een schat!!
Toen we daarna bij de 7-eleven boodschappen wilden doen dacht ik even te rijden maar dat doen we dus niet meer op een semi-automatische motor want ik reed ineens alleen op het achterwiel omdat ik iets te snel optrok heuvelopwaarts :) ik geef het stuur dus in de heuvels graag over aan mijn lief!!
Op Koh Phangan hebben we vooral lekker rondgescheurd tussen de palmbomen, mooie uitzichten en leuke strandjes. De mooie uitzichten moesten we alleen zelf bedenken want we hadden zo hard naar die zon geblazen dat die bij ons verdwenen was. Rain in our tropical paradise was het resultaat. En niet een klein beetje regen…nadat we gesnorkeld hadden en nog voor de bui binnen wilden zijn reden we in een dikke tropische regenbui. Geweldig om in de regen en de warmte op je motor te scheuren, achterop in bikini!! We waren echter erg blij dat ’s middag de zon weer heel voorzichtig om de hoek kwam kijken want na 4,5 maand Azië is een tropische regenbui gewoon koud(28 a 30 graden)!!!!

Koh Phangan hebben we met heel veel pijn in ons hart verlaten voor Koh Samui wat we achteraf beter niet hadden kunnen doen. Koh Samui is net een stad en absoluut geen paradijselijk eiland. Maar omdat het vanaf hier makkelijker naar land was en omdat het Songkran feest voor de deur stond moesten we wel. Accommodatie zoeken op Koh Samui was wat lastiger. Met de Sorg-Taa zijn we richting Lamai beach gegaan. Onderweg in het dorpje flink natgegooid omdat de locals en toeristen al begonnen waren met het vieren van het Songkran festival.

Nu zal ik jullie kort uitleggen wat dit inhoudt: Songkran is het “feest van het water” en wordt gevierd omdat het Thaise nieuwe jaar aanbreekt. Hele families staan langs de weg om iedere voorbijganger nat te gooien. Ook zitten vaak pick-ups gevuld met families en vrienden met een grote ton water in hun midden om vanuit daar mensen langs de kant nat te gooien. Ze gebruiken wit mentholpoeder om vegen in het gezicht te maken maar wat daar de achterliggende gedachte achter is, is niet duidelijk. Ze vinden witte mensen mooier en gebruiken dit poeder vaak om zelf wat witter te lijken maar bij het opsmeren zeggen ze “Happy new year, good luck to you” waardoor het lijkt op een soort gelukwens.
Dit hele festijn begint op 13 april en in de grote steden gaat dit door tot 15 april. Wij zaten echter nietsvermoedend op 12 april in de sorng-taa op weg naar ons guesthouse toen we dus zeiknat gegooid werden. Op zich niet erg maar jammer dat die stomme toeristen dan met opzet onze backpacks natgooien. Vooral die van Niels die op het achterrek stond met de rugkant naar buiten. We zijn dus snel in onze kamer alles te drogen gaan leggen!
De volgende dag was het echt feest en waren we er op voorbereid. Met drybag waarin onze kostbaarheden zaten en zwemkleding aan zijn we de straat op gegaan. Jammer genoeg was het regenachtig waardoor het water niet altijd een welkome verkoeling was maar het was geweldig. We moesten wat boodschapjes doen dus moesten de weg aflopen die vol stond met mensen en kinderen met emmers water. Omdat wij het leuk vonden kregen zij er nog meer plezier om ons nat te gooien. Helemaal doorweekt kwamen we aan bij de supermarkt die we gelukkig wel in mochten!
De terugweg was precies hetzelfde en met witte vegen op ons gezicht en druipend van het water bereikten we onze kamer. Niels was grieperig dus die heb ik onder een warme douche gestuurd maar ik was nog niet klaar en voor ik het wist eindigde ik dansend tussen de Thaise dametjes die me voorzagen van drinkwater en uiteindelijk een emmer om voorbijgangers nat te gooien. De voorbijgangers werden 2 kinderen die het natuurlijk leuk vonden om mij nat te spuiten met hun waterpistooltjes met heuse watertank op hun rug!! Helemaal geweldig! Toen ik ruim anderhalf uur had staan dansen en spelen met water werd mijn huid zo gerimpeld dat het bijna zeer ging doen dus ben ik bij Niels gaan kijken hoe die zich voelde. Eerst even lekker gedoucht en daarna op bed gaan hangen.
’s Avonds moesten we nogmaals langs wat water gooiende mensen omdat we naar het enige restaurant moesten lopen wat open was om te eten. Toen stierf al gauw het gefeest op straat af want de weermannetjes wilden ook even gooien met water. Het goot pijpenstelen en was zelfs koud geworden. Terug in de kamer dus nogmaals een warme douche genomen en lekker onder de dekens gekropen (wie had dat gedacht dat we het fijn vonden om onder een deken te slapen in dit warme land)!

Omdat het op de eilanden maar 1 dag duurt zijn we de 14e april vertrokken naar het vaste land om onze oversteek naar Maleisië te maken. Met de ferry over de mega ruwe zee naar Don Sak, vanaf daar met de bus naar het treinstation in Surat Thani, wat net leek alsof we nog op zee waren. Het regende uiteraard alweer en niet zo zachtjes ook. Water stroomde over de straten waardoor stoepranden niet meer te zien waren en wij zachtjes moesten rijden om vooruit te komen. Hoog en droog in de bus was het een prachtig gezicht!!
In Surat Thani moesten we een ticket regelen naar Butterworth in Maleisië. Dit hadden wij de dag van te voren op internet kunnen doen maar we dachten dat het wel mee zou vallen met de drukte i.v.m. Songkran. Wij werden echter teleurgesteld met de mededeling dat de trein vol zat en dat we alleen naar Hat Yai konden om daar dan te kijken of we voor dezelfde trein nog een kaartje konden kopen om door te gaan naar Butterworth. Tja er zat niets anders op, slaaptrein om 1.26 uur naar Hat Yai en daar zouden we dan wel verder zien. Even baalden we flink maar we konden er niets aan veranderen dus hoopten er maar het beste van. Bij een restaurantje met Wi-Fi zijn we de hele middag gaan zitten want tja, er stond ons nog 9 uur wachten voor de boeg. Wat gedronken en gegeten en om 20.00 uur werden we er ineens uit gezet want ze gingen sluiten…NEE…wat nu, we moesten nog 5,5 uur wachten. Bij de 7-eleven wat te eten en drinken gehaald en we zijn maar op het station gaan zitten. Kaarten erbij gepakt en lekker gaan zitten pesten. Dat was natuurlijk interessant en zo hadden we al gauw een klein meisje bij ons staan wat met haar chocoladegezichtje en handen gezellig met onze kaarten meespeelde. De tijd kroop voorbij maar we hadden de grootste lol om de vertragingen die hier op het whiteboard met de hand bijgewerkt werden. Wij zullen NOOIT meer zeuren over 10 min vertraging bij de NS want hier hadden de treinen gewoon 180 min vertraging :O dat was in NL driedubbel je geld terug haha. Toen het vrouwtje met haar stift weer aankwam moesten we al lachen en werden de 180 min er gewoon 220!! Onze trein bleef echter zonder vertraging maar niet voor lang. Ook wij hadden uiteindelijk 60 min vertraging en konden om 2.15 uur de trein in om ons bedje op te zoeken. Prachtige trein met heerlijk bedden waar menig guesthouse in Thailand nog wat van kan leren, heerlijk matras!! Het was alleen wel erg koud maar onder ons dekentje gekropen hebben we nog een kleine 5 uur geslapen.
Om 7.30 uur kwamen we aan in Hat Yai en zijn we naar het loket gerend met al onze bagage. We hebben een kaartje kunnen kopen naar Butterworth en zijn naar de trein gerend. Het had niet langer moeten duren want 5 min nadat we de trein in waren gerend reden we weg, een last van onze schouders, YES we hadden het gehaald!!
Al het wachten gister niet voor niets geweest, Maleisië here we come!!!

Eerst nog even bij de grens de trein uit, backpacks mee, stempeltje dat we Thailand hebben verlaten en een stempeltje dat we Maleisië binnengaan. Dit was voor het eerst dat we geen formulieren in hoefden te vullen maar dat we heel high-tech onze vingerafdrukken moesten scannen en daarna onze stempels kregen. Nog even een kijkje in onze backpacks en we konden de trein weer in.
WOW wat was Maleisië al mooi vanuit de trein. Groen, heuvels, rijtjeshuizen waar we verbaasd over waren natuurlijk, nieuwe spoorlijn zodat het enkelspoor een dubbelspoor werd maar omdat die nog niet in gebruik was natuurlijk een uur vertraging om een trein te laten passeren.
Om 14.00 uur kwamen we aan in Butterworth waar we voor 80 eurocent samen met de ferry naar Palau Penang zijn gevaren en in Georgetown op zoek gingen naar het guesthouse wat we van Tripadvisor hadden. Met de local bus erheen en toen bleek dat ze alleen nog een dorm hadden met 2 stapelbedden die we dan wel voor ons 2 konden krijgen maar wat helaas wel boven ons budget lag. Omdat we echter zo moe waren zijn we gebleven, namen we er genoegen mee dat we enige afstand tussen ons hebben als we in bed liggen en dat het matras wederom zo hard is als een plank. We zijn die middag nog heel even op pad geweest en hebben op straat heeeeerlijk gegeten voor nog geen 6 euro en daarna zijn we toch echt fijn gaan slapen. Eindelijk een goede nachtrust!!

Nu gaan we Georgetown in en hopen hier in Maleisië nog wat mooie avonturen te beleven. De tijd vliegt want over 4,5 week zit onze reis erop…don’t think about that!!! We gaan nog even genieten!!